Określenie ministrant pochodzi od łac. „ministrare” – oznaczającego „służyć".
Ministrant to zazwyczaj młoda osoba świecka, która po stosownym ustanowieniu może uczestniczyć bliżej świętych obrzędów, tym samym reprezentując wiernych wokół ołtarza oraz pomagać celebransowi.
W naszej parafii obok tradycyjnie funkcjonującej liturgicznej służby ołtarza, na początku 2023 roku rozpoczęły posługę osoby dorosłe (mężczyźni i kobiety). Osoby te będą wspomagały młodszych kolegów.
Strój ministranta stanowią: komża i pelerynka,
Strój lektora (maksistranta) stanowią: alba przepasana paskiem (cingulum).
PARAMENTY LITURGICZNE (łac. parare = przygotowywać, naczynia i inne przedmioty używane w liturgii), starannie wykonane, często przedstawiające dużą wartość materialną i artystyczną.
- kielich (łac. calix) - naczynie, w którym podczas Eucharystii dokonuje się przemiana wina w Krew Jezusa; najczęściej wykonany ze srebra i wewnątrz pozłacany;
- patena - mała tacka, na której kapłan kładzie Ciało Pańskie; wykonana z tego samego materiału co kielich; patena z rączką służy ministrantom przy komunii św. do ochrony ciała Chrystusa przed upadkiem na posadzkę,
- korporał (łac. corpus ciało) - mała lniana serweta, na której stoi kielich na ołtarzu; korporał jest poskładany w mniejsze kwadraty,
- puryfikaterz (łac. purificio oczyszczam) płócienny ręczniczek do wycierania kielicha obmytego wodą;
- palka - usztywniany tekturką lniany czworobok, służący do nakrywania kielicha;
- cyborium (łac. ciborium puchar), potocznie nazywane puszką - naczynie służące do przechowywania ciała Chrystusa poza Mszą św.;
- monstrancja (łac. monstrare - pokazywać) - naczynie, do którego kapłan wkłada Ciało Pańskie na czas adoracji; jej powstanie wiąże się z ustanowieniem w 1264 r. święta Bożego Ciała;
- ampułki - dwa dzbanuszki wykonane ze szkła lub metalu, służące do przechowywania wina i wody;
- kadzielnica - naczynie do spalania kadzidła przechowywanego w łódce.