Przeskocz do treści

Podczas dzisiejszej niedzieli dominuje odniesienie bardzo przyszłościowe tzn. wszystkie nasze czyny, działania i myśli mają zmierzać do tej nowej Ojczyzny, w której będziemy przebywać z Bogiem.

Poręką tej obietnicy jest fakt Zmartwychwstania Jezusa. To On nam przewodzi na tej drodze do zjednoczenia z Nim. Ta nadzieja zawieść nie może.

Wszystko co robimy tu na ziemi, musimy robić w takiej właśnie perspektywie i w takim odniesieniu - wtedy będziemy BŁOGOSŁAWIENI. O Błogosławionych mówi Jezus w Ewengeli dzisiejszej.

To co Jezus mówi ma zawsze wielkie znaczenie i dużą moc. Dzisiaj z Ewangelii dowiemy się jaka jest droga prowadząca Piotra - prostego rybaka - od łowienia ryb do "łowienia dusz".

Rozumienie tego słowa pogłębimy wysłuchując kazanie. Przyjdź spotkaj się z Mistrzem, który wskaże Twoją misję do wykonania, w Twoim życiu.

W czytaniach dzisiejszej niedzieli zobaczymy dwa spotkania: proroka Izajasza oraz Piotra apostoła - obaj doświadczyli świętości Boga w tych spotkaniach oraz swojej grzeszności. Do obu Bóg mówi: NIE BÓJ SIĘ! Obu daje siłę do wypełnienia ich misji. Bóg da siłę także i Tobie!

Ofiarowanie Pańskie (Matki Bożej Gromnicznej) jest obchodzone 40 dni po Bożym Narodzeniu. Upamiętnia ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej. Jak podaje Ewangelia św. Łukasza, każdy chłopiec miał być poddany symbolicznemu ofiarowaniu Bogu w świątyni.

W przypadku Jezusa obrzęd ten miał jednak wyjątkowy charakter, ponieważ ofiarowywał się on swojemu Ojcu. Będąc zarazem człowiekiem, reprezentował również całą ludzkość, która oddaje się woli Bożej, będąc jednocześnie „światłem” woli Pańskiej.

Tradycyjnie od IX wieku tego dnia w kościołach święci się gromnice – które miały chronić domostwa przed piorunami. Odbywa się również procesja z płonącymi świecami, symbolizująca życie w jedności z Chrystusem. Dawniej po uroczystościach przynoszono płonące świece do domów i wypalano znak krzyża w belce na suficie – miał on chronić przed nieszczęściem i żywiołami. Co więcej, wierni przynosili zwykle świece, przy których byli chrzczeni, i które „towarzyszyły” im przez całe życie (wręczano je również konającym).

Święto Ofiarowania Pańskiego wyznacza również zakończenie okresu bożonarodzeniowego, kończy się śpiewanie kolęd, a choinki powinny zostać rozebrane.

Dzień Ofiarowania Pańskiego to także Dzień Życia Konsekrowanego - z ustanowienia św. Jana Pawła II, obchodzony już po raz XXIX.

Niedziela Słowa Bożego została wyznaczona na III. niedzielę okresu zwykłego przez papieża Franciszka. Jest dla nas szansą na powtórne odkrycie siły i mocy Słowa Bożego w naszej drodze do zbawienia.

Dlatego dzisiaj szczególną czcią otaczamy Ewangeliarz. Jeżeli to możliwe jest on wnoszony w uroczysty sposób i umieszczany w centralnym miejscu celebracji eucharystycznej.

Nawet - mogło by się wydawać - to samo Słowo Boże czytane w różnych okolicznościach naszego życia ma zawsze nieco inne znaczenie i sens w drodze do zjednoczenia się z Ojcem, który jest w niebie. Zawsze za to, Słowo to, dodaje nam sił do pokonywania przeciwności losu.

Przy każdym cudzie Jezus wymaga WIARY. Tak też było podczas tego wesela.

Jakże dużą wiarę musieli mieć słudzy, którzy najpierw napełnili stągwie kamienne wodą, a potem zanieśli to co się w nich znajdowało do starosty weselnego? Przecież stągwie - służące do żydowskich oczyszczeń - były brudne i nie nadające się do picia z nich czegokolwiek. A jednak one posłużyły Jezusowi do cudu. Zostały oczyszczone przez działanie Jezusa, a zaczerpnięty z nich płyn stał się lepszym winem, niż wcześniej było serwowane.

Tylko z Jezusem wszystko może zostać przemienione, także Ja, o ile wystarczy mi wiary... muszę tylko trwać przy Nim i z Nim się spotykać.

W niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (w naszej tradycji bardziej rozpowszechniona jest nazwa święta Trzech Króli) przypada święto Chrztu Pana Jezusa. Zamyka ono okres świętowania Bożego Narodzenia. Najstarszej tradycji tego święta należy szukać w liturgii Kościoła wschodniego, ponieważ (pomimo wyraźnego udokumentowania w Ewangeliach) chrzest Jezusa nie posiadał w liturgii rzymskiej oddzielnego święta.

Święto Chrztu Pańskiego z jednej strony objawia nam Jezusa jako umiłowanego Syna Bożego, posłanego przez Ojca w mocy Ducha Świętego dla zbawienia człowieka, z drugiej zaś strony kieruje uwagę na rzeczywistość naszego chrztu.

W tym sakramencie bowiem doświadczamy mocy zbawczej Chrystusa, która wyzwala z niewoli grzechów. Zostajemy także napełnieni Duchem Świętym i w ten sposób każdy z nas staje się umiłowanym dzieckiem Bożym. Kościół obchodzi w ten sposób święto narodzin milionów swoich dzieci, którym dała nowe, Boże życie woda chrztu świętego.

Ostatnia niedziela Adwentu przed nami. To już naprawdę blisko od Wigilii, czyli do nocy poprzedzającej Boże Narodzenie.

Niech to kolejne przeżywane przez nas Boże Narodzenie spowoduje w naszym sercu zmianę polegającą na prawdziwym otwarciu swojego serca na Nowonarodzonego Jezusa.

Zapalimy też 4 świecę adwentową, tj. Świecę Aniołów – nazywana jest ona również Świecą Miłości, gdyż jest symbolem aniołów, którzy ogłosili radosną nowinę pasterzom.

III Niedziela Adwentu w Kościele nazywana jest Niedzielą „Gaudete”, czyli niedzielą radości.

Jest to jeden z dwóch dni w roku, kiedy kapłan może sprawować liturgię w szatach koloru różowego. Nazwa tej niedzieli pochodzi od słów antyfony na wejście: Gaudete in Domino, czyli Radujcie się w Panu. Teksty liturgii dzisiejszej niedzieli przepełnione są więc radością z zapowiadanego przyjścia Chrystusa i z odkupienia, jakie przynosi.

W niedzielę zapalimy III świecę tzw. Święcę Pasterzy; świeca ta przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu "radosną nowinę" - świeca ma radosny różowy kolor.

Naszym kolejnym przystankiem w wędrówce do Betlejem jest II niedziela adwentu. W tę niedzielę zapalamy na naszym wieńcu adwentowym drugą świecę. Świeca nosi nazwę Świecy Betlejem i przypomina nam o podróży Maryi i Józefa do miejsca w którym narodził się Zbawiciel - Jezus Chrystus.

Dzisiaj będzie przywołany w Ewangelii fragment Zwiastowania przez anioła Gabriela wielkiego dzieła do wykonania. Co ten wysłannik Boga powiedział do Maryi, co Maryjna Mu odpowiedziała? Aby się o tym przekonać daj się dzisiaj zaprosić na spotkanie podczas Eucharystii.

A wszystkie te sprawy w dzień Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Niedzielą 1 grudnia rozpoczynamy w Kościele Adwent, jednocześnie jest to początek nowego roku liturgicznego.

Od poniedziałku Ksiądz Proboszcz zaprasza na Roraty szczególnie dzieci przygotowujące się do I Komunii św. oraz młodzież przygotowującą się do Bierzmowania. Będą realizować program pt. Droga sercem malowana, przypominający nam uczynki miłosierdzia i uczący dostrzegania Boga w drugim człowieku.

W każdą kolejną niedzielę adwentu będziemy zapalać świecę adwentową. Pierwsza niedziela adwentu to niedziela NADZIEI, a świeca adwentowa  to  ŚWIECA PROROKA i symbolizuje proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza - Zbawiciela.

Obowiązujący kolor w liturgii to fioletowy. Adwent to radosne oczekiwanie na przyjście Pana - Zbawiciela.