Kategoria: Ogłoszenia

W niedzielę 24 listopada Kościół obchodzi uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Tradycyjnie jest to zawsze ostatnia niedziela roku liturgicznego.

Uroczystość tę wprowadził do liturgii papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus jest Królem całego stworzenia – Wszechświata.

Papież nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu.

Za publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa Króla można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.

Tajemnica świętych obcowania, którą będziemy bardzo mocno przeżywać w pierwszych tygodniach miesiąca listopada to duchowa łączność pomiędzy wiernymi żyjącymi na ziemi i wiernymi znajdującymi się w Czyściu oraz wiernymi przebywającymi w chwale Nieba.

Duchowa łączność jest zapewniana przez modlitwę kościoła tzw. pielgrzymującego oraz wstawiennictwo u Boga przez zbawionych znajdujących się w niebie, a dotyczy tych naszych braci i sióstr znajdujących się w  Czyścu.

Tą modlitwą są tradycyjne wypominki. Mogą one być roczne lub jednorazowe. Jednorazowe są odczytywane w czasie procesji na cmentarzu i w pierwszym tygodniu listopada w kościele po Mszach Świętych. Wypominki roczne są odczytywane przez cały rok przed wskazaną - przez ofiarodawcę - Mszą Świętą niedzielną. Wypominkom towarzyszy modlitwa różańcowa lub modlitwa koronką do Bożego Miłosierdzia.

W niedzielę 13 października obchodzimy w Kościele XXIV Dzień Papieski. Z tej okazji po Mszach św. przy kościele będzie prowadzona kwesta do puszek przeznaczona na finansowanie programu stypendialnego Fundacji – Dzieło Nowego Tysiąclecia.

Jan Paweł II był jednym z najbardziej znanych pacjentów na świecie, którego chorobę śledził cały świat. Poliklinikę Gemelli, w której w czasie swego pontyfikatu przebywał dziewięć razy, sam nazywał ,,trzecim Watykanem”.

Publiczne przeżywanie choroby a także starości, niewątpliwie stały się jednym z najbardziej zapamiętanych symboli pontyfikatu Papieża Polaka. Śledzone ,,na żywo” przez kilkaset milionów ludzi na całym świecie cierpienie papieża wciąż pozostaje głęboką nauką i wymownym świadectwem człowieczeństwa. Stylem, w jaki Jan Paweł II trwał przy życiowym krzyżu, nadawał zupełnie inną wagę swoim rozważaniom teologicznym i filozoficznym. Nie był to styl ,,cierpiętnika”, obnoszącego się swoim bólem.

Ilekroć podczas papieskich pobytów w poliklinice na szpitalnym dziedzińcu gromadziły się tłumy, by wspólnie z Ojcem Świętym w południe odmówić modlitwę Anioł Pański i wysłuchać papieskiej nauki, to - jak wspomina Stanisław Grygiel, jeden z bliskich przyjaciół papieża - o swoim cierpieniu rozmawiał On tylko ze swoimi najbliższymi. Natomiast wiernych, którym osobiście, bądź za pośrednictwem mediów, oznajmiał, że jest chory i wymaga hospitalizacji, prosił zawsze o modlitwę.