Przeskocz do treści

Niech każdy dzień wakacji, staje się okazją do pogłębienia wiary przeżywanej w bezpośrednim kontakcie z przyrodą. Bowiem przez piękno ziemi przemawia do nas sam Stwórca. Zechciejmy dla Niego otworzyć nasze serca i umysły.

Jednocześnie nie zapominajmy, że każdy z nas, jako katolik, ma obowiązek uczestniczenia w niedzielnej Mszy Świętej, która jest źródłem ożywczej łaski, przynosi pokój i zbawienie. Zaproszeni są wszyscy, a najbardziej ci, którym wydaje się, że są niegodni. Pan Bóg w każdym człowieku może dokonać nowego stworzenia.

Dbając o ciało, zadbajmy także o naszego ducha. Zadbajmy, aby nasza wspólnota z Panem Bogiem i bliźnimi ciągle się pogłębiała.

Nawet za granicą Polski można znaleźć kościół w którym są odprawiane msze święte w naszym języku, a nawet jeśli nie ma w języku polskim to warto być na mszy w miejscowym języku. W ten sposób można doświadczyć powszechności Kościoła.

Św. Piotr i św. Paweł to dwa filary, fundamenty Kościoła Chrystusowego.

Święty Piotr misję ewangelizacyjną kierował głównie do Żydów - został pierwszym wśród apostołów i otrzymał klucze Królestwa Niebieskiego.

Święty Paweł - to misjonarz głównie pogan, cudownie nawrócony pod Damaszkiem. Odbył trzy misje ewangelizacyjne po ówczesnym Imperium Rzymskim. W Nowym Testamencie czytamy głównie Jego listy, które napisał do wspólnot chrześcijańskich, które wcześniej odwiedził lub zamierzał odwiedzić.

Obaj zginęli męczeńsko za głoszoną wiarę i za Jezusa. Za ich przyczyną kierujemy nasze myśli do Boga o nasze uświęcenie.

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało): o godz. 10.30 Msza Św. z procesją.

Uczestnicząc w tym dniu w procesji publicznie wyznajemy wiarę w ukrytego w Hostii Jezusa Chrystusa. Po Eucharystii o godz. 10.30 wyruszymy w procesji z Jezusem Eucharystycznym do czterech ołtarzy po ulicach naszej parafii. Udział w tej procesji jest publicznym wyznaniem wiary w to, że Jezus jest wśród nas, w naszym życiu zawsze obecny.

Tradycyjna procesja do czterech ołtarzy rozpocznie się po Mszy św. o godz. 10.30 i przejdzie z kościoła ulicami Polną, Leśną, Brzozową i Śląską na plac przed kościół (IV ołtarz).

Do udziału w procesji zaproszeni są wszyscy parafianie, a w szczególności: dzieci z przedszkola do sypania kwiatów, a do feretronów, sztandarów i baldachimu kobiety i mężczyźni (górnicy).

Dziś w archidiecezji krakowskiej kończy się okres Komunii św. wielkanocnej. Jednocześnie przeżywamy niedzielę Trójcy Świętej.

Bóg jest Trójcą Świętą i doskonałą w Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Ewangelista Jan na kartach Pisma Świętego zapisał słowa Jezusa, które odzwierciedlają jedność Boskich Osób: „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Duch z mojego weźmie i wam objawi”.

Niech dzisiejsze słuchanie słowa Bożego wzbudzi w naszych sercach pragnienie jedności z Bogiem w Jego zbawczym słowie. Bo słowa, które On do nas kieruje nie są o kimś kiedyś, ale o nas, żyjących teraz w XXI wieku.

Słuchajmy słowa Bożego i realizujmy je w naszym życiu, wtedy będziemy na dobrej drodze, która prowadzi do jedności.

To co Jezus mówi ma zawsze wielkie znaczenie i dużą moc. Dzisiaj z Ewangelii dowiemy się jaka jest droga prowadząca Piotra - prostego rybaka - od łowienia ryb do "łowienia dusz".

Rozumienie tego słowa pogłębimy wysłuchując kazanie. Przyjdź spotkaj się z Mistrzem, który wskaże Twoją misję do wykonania, w Twoim życiu.

W czytaniach dzisiejszej niedzieli zobaczymy dwa spotkania: proroka Izajasza oraz Piotra apostoła - obaj doświadczyli świętości Boga w tych spotkaniach oraz swojej grzeszności. Do obu Bóg mówi: NIE BÓJ SIĘ! Obu daje siłę do wypełnienia ich misji. Bóg da siłę także i Tobie!

Ofiarowanie Pańskie (Matki Bożej Gromnicznej) jest obchodzone 40 dni po Bożym Narodzeniu. Upamiętnia ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej. Jak podaje Ewangelia św. Łukasza, każdy chłopiec miał być poddany symbolicznemu ofiarowaniu Bogu w świątyni.

W przypadku Jezusa obrzęd ten miał jednak wyjątkowy charakter, ponieważ ofiarowywał się on swojemu Ojcu. Będąc zarazem człowiekiem, reprezentował również całą ludzkość, która oddaje się woli Bożej, będąc jednocześnie „światłem” woli Pańskiej.

Tradycyjnie od IX wieku tego dnia w kościołach święci się gromnice – które miały chronić domostwa przed piorunami. Odbywa się również procesja z płonącymi świecami, symbolizująca życie w jedności z Chrystusem. Dawniej po uroczystościach przynoszono płonące świece do domów i wypalano znak krzyża w belce na suficie – miał on chronić przed nieszczęściem i żywiołami. Co więcej, wierni przynosili zwykle świece, przy których byli chrzczeni, i które „towarzyszyły” im przez całe życie (wręczano je również konającym).

Święto Ofiarowania Pańskiego wyznacza również zakończenie okresu bożonarodzeniowego, kończy się śpiewanie kolęd, a choinki powinny zostać rozebrane.

Dzień Ofiarowania Pańskiego to także Dzień Życia Konsekrowanego - z ustanowienia św. Jana Pawła II, obchodzony już po raz XXIX.

Niedziela Słowa Bożego została wyznaczona na III. niedzielę okresu zwykłego przez papieża Franciszka. Jest dla nas szansą na powtórne odkrycie siły i mocy Słowa Bożego w naszej drodze do zbawienia.

Dlatego dzisiaj szczególną czcią otaczamy Ewangeliarz. Jeżeli to możliwe jest on wnoszony w uroczysty sposób i umieszczany w centralnym miejscu celebracji eucharystycznej.

Nawet - mogło by się wydawać - to samo Słowo Boże czytane w różnych okolicznościach naszego życia ma zawsze nieco inne znaczenie i sens w drodze do zjednoczenia się z Ojcem, który jest w niebie. Zawsze za to, Słowo to, dodaje nam sił do pokonywania przeciwności losu.

Przy każdym cudzie Jezus wymaga WIARY. Tak też było podczas tego wesela.

Jakże dużą wiarę musieli mieć słudzy, którzy najpierw napełnili stągwie kamienne wodą, a potem zanieśli to co się w nich znajdowało do starosty weselnego? Przecież stągwie - służące do żydowskich oczyszczeń - były brudne i nie nadające się do picia z nich czegokolwiek. A jednak one posłużyły Jezusowi do cudu. Zostały oczyszczone przez działanie Jezusa, a zaczerpnięty z nich płyn stał się lepszym winem, niż wcześniej było serwowane.

Tylko z Jezusem wszystko może zostać przemienione, także Ja, o ile wystarczy mi wiary... muszę tylko trwać przy Nim i z Nim się spotykać.

W niedzielę 24 listopada Kościół obchodzi uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Tradycyjnie jest to zawsze ostatnia niedziela roku liturgicznego.

Uroczystość tę wprowadził do liturgii papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus jest Królem całego stworzenia – Wszechświata.

Papież nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu.

Za publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa Króla można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.

11 Listopada przypada Narodowe Święto Niepodległości. Modlimy się w tym dniu za Ojczyznę, czyli kraj w którym żyjemy i za który wiele pokoleń Polaków oddawało swoje życie. Jednocześnie pamiętamy, że nasza prawdziwa Ojczyzna jest w Niebie, gdzie wszyscy zdążamy!

Msza św. za Ojczyznę - tę ziemską - o godzinie 17:00.

Patronem tego dnia jest także św. Marcin z Tours, żołnierz i biskup dla którego służba i miłość bliźniego była bardzo ważna. Św. Marcin jest patronem żołnierzy, ubogich, a także winiarzy oraz alkoholików walczących z nałogiem.

Za Jego wstawiennictwem wypraszajmy potrzebne łaski dla naszej Ojczyzny oraz dla potrzebujących walczących z nałogami.